Showing results by author "Ravindra Gurjar" in All Categories

एकोणीस आणि विसाव्या शतकातल्या जागतिक कीर्तीच्या हस्तरेषातज्ञ कीरोला भूताखेतांचे अनेक विलक्षण अनुभव आलेले होते. त्यापैकी काही त्याने कथारूपात लिहून ठेवले आहेत.

बँकेत, पोस्टात किंवा मोठमोठ्या दुकानात गेल्यावर काहीजणांची छाती धडधडते. बँकेत फारच मोठा गोंधळ उडतो. त्यापेक्षा नको बँकेतलं खातं. पण काहीवेळा नाईलाजास्तव बँकेची पायरी चढावी लागते. असाच एकजण, सगळं बळ एकवटून बँकेत खातं उघडायला जातो खरा पण त्यानंतरची हकीगत खरोखर विनोदी आणि त्याच्या दृष्टीने केविलवाणी बनते. कशी ते बघूया!

कैकेय नावाच्या राज्यात विक्रमसेन नावाचा राजा राज्य करत होता. त्याचे लवकर निधन झाले आणि त्याच्या जागी त्याचा चंद्रसेन नावाचा लहरी , राज्य करण्यास नालायक असा मुलगा राज्य करू लागला. याच राज्यात कृष्णदास नावाचा अतिशय श्रीमंत व्यापारी होता. प्रचंड संपत्ती असूनही निगर्वी, शांत विनम्र असा त्याचा नावलौकीक होता. पन्नासाव्या वर्षी निवृत्त होऊन त्याने जनतेच्या, गोरगरीबांच्या मदतीसाठी अनेक सेवाभावी उपक्रम सुरू केले. तरूण राजाला त्याच्याबद्दल असूया वाटू लागली. त्याने कृष्णदासाचा छळ सुरू केला. पण त्याने विचलित न होता कृष्णदासाने चंद्रसेनेचे ह्रदयपरिवर्तन कसे केले याची ही कथा... !

नोकरी करणारा एक तरूण आपल्या वडिलांसह घरात राहतो आहे. त्यांच्याशी मोजकेच संभाषण आहे. बाहरेच्या लोकांनी त्यांची चौकशी केली की, त्यांचे वय आणि प्रकृतीविषयी माहिती देणे हे त्याचे काम. एक दिवस वडील मरण पावतात. संशयाचे वातावरण तयार होते. त्यांच्या संपत्तीसाठी मुलाने त्यांना मारले अशी चर्चा सुरू होते. पोलिसांच्या चौकशीत तो निर्दोष ठरतो. एक दिवस दूरच्या गावी राहणारे त्याचे खऱे वडील घरी हजर होतात, आता पुढे काय होणार?

एक लहान मुलगा आणि त्याची छोटी बहिण त्यांच्या घराच्या खिडकीमधून रोज रात्री एक मोठा चमकदार तारा बघत असत. त्याच्याशी त्यांची मैत्रीच झाली. पृथ्वीवर मरण पावलेले लोक देवदूत बनून त्या ता-यावर जातात असं त्यांच्या लक्षात आलं. ती लहान बहिण, त्यांचा तान्हा भाऊ, आई सगळे त्याच मार्गाने गेलेले त्याने पाहिले. त्यालासुध्दा तिकडे जायचं होतं. पण त्याची वेळ आलेली नव्हती आणि एक दिवशी ती आली.... !

अज्ञात कागदपत्रांचा शोध ! परलोक जीवन आणि भूतेखेते आस्तित्वात आहेत का ? फार प्राचीन काळापासून हा चालत आलेला प्रश्न आहे. त्यावर प्रचंड संशोधनही झालेले आहे. होत आहे. वर्तमान काळातील शास्त्रीय कसोटीवर काही गोष्टी तपासता येत नाहीत. प्रत्यक्ष अनुभव आल्याशिवाय त्यावर कोणी विश्वासही ठेवत नाही. असाच इथे एकजणा विज्ञानावर विश्वास ठेवणारा आहे. पंरतू त्याचे दिवंगत वडील जेव्हा एका माध्यमाच्या मार्फत अज्ञात कौटुंबिक गोष्टीबद्दल माहिती देतात तेव्हा त्याचा विचार करावाच लागतो.

ईव्ह आणि आदम हे जगातील मूळ स्त्री - पुरूष. त्यांच्या आधी लहान मोठ्या वनस्पती आणि प्राण्यांचे आस्तित्व होते. आणि ईश्वराने त्या जोडीला पृथ्वीतलावर सोडले.. त्यांना तर सगळंच नविन ! रोज काहीतरी नविन शिकत राहायचं आणि निसर्गाच्या सान्निध्यात काळ काढायचा. त्यांच्यापासूनच पुढे मानवजातीचा विस्तार झाला.

इजिप्तचे पिरॅमिडस जगप्रसिध्द आहेत. सा-या जगातील पर्यटक ते बघण्यासाठी तिकडे धाव घेत असतात. प्राचीन संस्कृतीचे अवशेष सुमारे चार हजार वर्षे ठामपणे उभे आहेत. असंख्य वेळा तिथे, पिरॅमिडस फोडून चोरीचे प्रयत्न झाले आहेत. दीड -दोनशे वर्षे त्यांचे उत्खननही चालू आहे. राजघराण्यातील ममीज उजेडात आल्या आहेत. कित्येक संशोधकांना काम करताना गूढ अनुभव आले आहेत. काहींनी प्राणही गमावले आहेत. त्यापैकी एका संशोधकाच्या संदर्भातील ही कथा... !

प्रकृती धडघाकट असताना एक भिकारी भीक मागत असतो. थापा मारून भीक मागणा-याला दारूचे व्यसनही असते त्यामुळे दुर्दैवात आणखी वाढच! अशा या भिका-याला एक सदगृहस्थ खूप उपदेश करतो आणि काही कामही देतो. हुळूहळू भिकारी नीट वागू लागतो. त्याचे व्यसनही सुटते. त्याला नोकरी मिळते. सदगृहस्थाला वाटते की आपल्या उपदेशामुळे भिकारी सुधारला. पण वस्तुस्थिती वेगळीच असते. काय असते यामागचे कारण ?

एका देशाचा राजपुत्र तरूण वयात मरण पावतो. राजधानीतल्या एका टेकडीवर त्याचा मोठा पुतळा उभारण्यात येतो. तो सोनं आणि हिरेमाणकांनी मढवलेला आहे. राजपुत्र तिथून आपल्या राज्यातील श्रमिक, गरिब लोकांची दुःख बघत आहेत. एक चिमकुला पक्षी त्याच्याजवळ आश्रय घेतो. मग तो राजपुत्र त्याच्या अंगावरील सोनं आणि मौल्यवान खडे दुःखी कुटंबांपर्यंत पोहचवण्याची कामगिरी पक्षावर सोपवतो.

वरिष्ठ पोलीस अधिकारी असलेल्या पतीवर तिचे मनापासून प्रेम आहे. त्यातून तीला दिवस गेलेले. रोज संध्याकाळी तिची ती आतुरतेने वाट पहाते. आजही तो वेळेवर येतो. पण त्याची मनःस्थिती नेहमीसारखी प्रसन्न नाही. त्याबद्दल ती विचारपूस करते. त्यावर तो जे काही बोलतो ते अत्यंत धक्कादायक आहे. वरकरणी ती शांत दिसते पण आतून ती ज्वालामूखीसारखी धगधगत आहे. ती आता काय करणार आणि परिणिती कशात होणार?

आदमची डायरी म्हणजे त्याच्या मनोव्यापाराचे लेखकाने केलेले शब्दांकन. निसर्गासह पशु-पक्षी -प्राणी यांच्या सहवासात तो आनंदाने कालक्रमण करतो. पुढे त्याच्या जीवनात पहिली स्त्री 'ईव्ह' येते. त्यांचं सहजीवन सुरू होतं. नित्यनविन शिक्षण सुरूच असंत. त्यांच्या संसारवेलीवर फूले उमलू लागतात. त्यांच्या या अनुभवाची ही कहाणी अतिशय ह्रद्य आहे.

राजाने प्रजेच्या कल्याणाचा विचार करावा की स्वत:चा ऐषाराम, शौक पुरा करावा? अशाच एका राजाला एकसारखे नवनवीन कपडे घालण्याचं वेड आहे. त्यातच त्याचा संपूर्ण दिवस जातो. दरबारात जायला त्याला वेळच होत नाही. एकदा त्याच्या राज्यात दोन प्रवासी येतात. आपण उत्तम विणकर आणि आधुनिक वस्त्रे बनवणारे शिंपी आहोत, असा त्यांचा दावा आहे. राजाला ते उत्तम महावस्त्रे बनवून देण्याचे आश्वासन देतात. त्यासाठी रेशमी धागे, सोने आणि भरपूर पैसे मागून घेतात आणि कामाला लागतात. राजाची हौस आता तरी फिटणार का?

एका उमरावाची तरूण पत्नी परपुरूषाबरोबर प्रणय करताना तो पहातो. भांडण, मारहाण काहीही न करता किंवा प्रत्यक्ष घटस्फोट न घेता, ते दोघं विभक्त होतात. पुढचं एक वर्ष उमराव प्रवास करत फिरत राहतो. त्याच्या कानावर तिच्याबदद्ल काहीही वेडंवाकडं पडत नाही. पण असाच रेव्बे प्रवास करत असताना काही वर्षांनी त्याला ती अपघातानेच भेटते.

दर शंभर वर्षांनी एखाद्या महाभयंकर रोगाची साथ सा-या जगाला ग्रासून टाकते असा इतिहास आहे. अशाच एका प्राणघातक साथीला आपणही नुकतेच तोंड दिले आहे. अशाच एका महाभयंकर साथीला तोंड देण्यासाठी एका देशाचा धाडसी राजपूत्र निवडक लोकांना घेऊन एका सुरक्षित जागी स्थलांतर करतो. काही दिवस ते सगळे आनंदात आमि मौजमजेत घालवतात. पण हा काळरूप रोगदानव त्यांना आपल्या पाशातून सोडेल का ?

नव-याच्या मृत्यूनंतर साठीला आलेली स्त्री वाचनाचा छंद जोपासू लागली. वंशावळ, कुलवृतांत्त यात तिला जास्त रस आहे. त्याच छंदामधून तिची एका समवयस्क पुरूषाबरोबर ओळख होते. परस्परांचे सूर जुळतात आणि उर्वरित आयुष्य आनंदात घालवावं अशा ती विचारात आहे. त्याचवेळी तिला आपल्या भावी नव-याच्या पूर्वजांशी संबंधिती एक भयानक सत्य समजते. अशावेळी आपण काय करावं या चिंतेने ती व्यस्त आहे....!

एका घरात एक विधवा आई , तिचा तरूण मुलगा आणि एक कुत्रा असे तिघेच रहात असतात. एके दिवशी आपल्या मुलाची काहीही चूक नसताना एक गुन्हेगारी वृत्तीचा इसम त्या मुलाचा चाकूने भोसकून खून करतो. आई आपल्या मुलाचा अंत्यसंस्कार करते . ती रडत नाही की ओरडत नाही. आपले दुःख व्यक्तही करत नाही.

शेजारचा म्हातारा माणूस त्याला आवडतो पण त्याचे डोळे आवडत नाहीत म्हणून काय त्याच्या जीवावर उठायचं ? खरोखर, एक जण योग्य संधीची वाट पहात त्यासाठी टपून राहतो. त्यात त्याला यश येणार का? त्याची विवेकबुध्दी त्या अपराधाची टोचणी देणार का ? पोलीस आले तर त्यांना तो कसा तोंड देणार ? आणि कोणाचे ह्रदय ऐनवेळी दगा देणार ? ही एक वेगळीच अनुभूती आहे.

काहीवेळा अतिमानवी म्हणजे आपल्याला आकलन होऊ शकत नाही, किंवा मानवी शक्तीच्या पलीकडच्या गोष्टी घडत असतात, त्यांना कोणतेही वैज्ञानिक स्पष्टीकरण देता येत नाही. तशीच ही एक गोष्ट आहे. खुनाचा बदला-खून अशा सत्य घटना घडतच असतात. एका गृहस्थाच्या बंगल्यात, भिंतीवर एक मानवी हात बंदिस्त करून ठेवलेला असतो. तो ज्या व्यक्तीचा असतो, त्याच्या पूर्वजन्मात अशी कुठली गोष्ट घडली की, त्याचा सूड घेण्यासाठी तो टपलेला आहे?

एकोणिसाव्या शतकातील सुरूवातीच्या काळात घडलेली ही युध्द घटना आहे. जय-पराजय होतच असतात. अशावेळी सैनिकांना कशा प्रकारे तोंड द्यावे लागले हे सांगता येत नाही. पायी वणवण, उपासमार, शत्रू पाठीशी, शस्त्रांचा अभाव इ.इ. या सगळ्या गोष्टी एकवेळ सहन करता येतील, पण मानहानी किंवा अपमान माणसाला कोणत्या थराला नेईल हे सांगता येत नाही. अशाच एका छद्मी हास्यामुळे एक सैनिक किती भयानक कृत्य करतो, हे ऐकून अंगावर काटा येईल.