Showing results by narrator "Magdalena Zając-Zawadzka" in All Categories

Antologia opowiadań fantasy autorki. Zbiór zawiera utwory „Przebudzenie", „Bastion", „Dusza", „Orian", „Obnażone twarze zabójców", „Przemilczenia". W każdym z różnorodnych tematycznie tekstów zostaje zaprezentowana mroczna siła, która może skazać człowieka na cierpienie.

Boston, XVIII wiek. Młoda kobieta, która codziennie zajmuje się zawodowo krawiectwem, nocami pełni rolę przynależnej do tajnego stowarzyszenia zabójczyni. Od czasu do czasu odwiedza ją Rin, mężczyzna trudniący się tą samą mroczną działalnością. Tym razem ma zabrać kobietę na jedną z akcji.

Pół-elf przemierza dotkniętą zarazą przestrzeń. Posądzany przez napotkanych ludzi o złe zamiary, wytrwale zmierza naprzód. Ma zamiar wypełnić misję, którą powierzył mu monarcha. Miasto pogrążone jest w anarchii, triumfują przestępcy, śmierć i zniszczenie. Mimo grożącego mu śmiertelnego niebezpieczeństwa, Orian wie jednak, że się nie podda.

Młoda kobieta ma rozpocząć staż w prestiżowej warszawskiej kancelarii prawniczej. Poniedziałkowy poranek sugeruje, że szansa na karierę zostanie zmarnowana. Biegnąc na przystanek autobusowy, kobieta upada na chodniku i traci przytomność. Gdy ją odzyskuje, dostrzega, że nie znajduje się już w stolicy. Wokół widnieją niewysokie domy, a z oddali dobiega niezrozumiały, obcojęzyczny, śpiew.

Po odkryciu bezwzględnej natury szefa Kornelia zostaje zmuszona do ucieczki. Jej życie zamienia się w piekło, a każda chwila w walkę o przetrwanie. Szybko okazuje się, że sprawa jest poważniejsza, niż początkowo zakładała. Jedyną szansą na ocalenie zdaje się zaufanie mieszkającemu na odludziu nieznajomemu.

Na ul. Skowronkowej 13 w strasznej dziurze o nazwie Karleager mieszka Emmy Leander Nielsen, lat 13, razem z mamą, Dorthe. W oddalonej o całą wieczność Kopenhadze, w czymś co przypomina betonowe pudełko na buty, mieszka Tom - tata Emmy, razem z jej starszym bratem, Martinem, lat 17. Teraz to jest już właściwie okej, że mieszkają osobno, bo od rozwodu minął już rok. Ale wszystkie te zmiany mogłyby się wreszcie skończyć dla Emmy. Choć na to niestety się nie zanosi... bo mama Emmy zaczyna się coraz dziwniej zachowywać.

Klasa Emmy wybiera się na zieloną szkołę, ale uczniowie zupełnie nie są w stanie ustalić, dokąd chcieliby pojechać. W końcu odbywa się głosowanie i ku wielkiej radości Emmy wygrywa Szwecja. I tak oto po podróży, którą odbywają zaśmieconym petami pociągiem, zaopatrzeni przez rodziców w nieapetyczne kanapki, lądują wreszcie na idyllicznej, opuszczonej farmie o nazwie Skånaholm, w samym środku szwedzkiego lasu. Następnego dnia ku ich zaskoczeniu okazuje się, że inna klasa też przyjechała tu na zieloną szkołę. Są z Kopenhagi.

Zbliżają się wakacje. 13-letnia Emmy dostaje pracę na lokalnej, odkrytej pływalni. Kiedy razem ze swoim starszym bratem zostają sami w domu na 14 dni, urządzają wielką imprezę, która nie kończy się najlepiej... Lista plusów i minusów wakacji Emmy Najpierw minusy: - niekończące się deszcze oraz totalna nuda! I zero kasy na zabicie nudy zakupami. - szczęśliwa mama, która wyjeżdża do Paryża z moim nauczycielem matematyki, zostawiając mnie samą, z beznadziejnym i wkurzającym starszym bratem.

Co zrobić, gdy jest się z dala od swoich przyjaciół i w otoczeniu teatralnych świrów? Ludzi tak dziwnych, że uważają udawanie brzozy za najnaturalniejszą rzecz na świecie. Po niefortunnym epizodzie na pływalni, Emmy, bardzo wbrew swojej woli, zostaje zesłana na koniec świata, inaczej zwany Szkołą Teatralną w Grønnelunden, daleko nad Morzem Północnym. Nie ma tu żadnych popołudniowych seriali telewizyjnych, żadnych kawiarni i absolutnie żadnej Kit. Jest natomiast dużo dziewczyn z etnicznymi kolczykami i własnoręcznie zaprojektowanymi ubraniami, które uwielbiają siedzieć w kręgu i śpiewać.

Emmy wraca do swoich starych przyjaciół i wrogów ze szkoły w Hejresø. Pomimo tego, że Karleager i Hejresø to raczej małe palce u stóp, a nie pępki świata, dzieje się tam o wiele więcej niż by się można spodziewać. No bo...

Czasami trudno jest dostrzec granicę pomiędzy właściwie-ciągle-jeszcze-dziecinną a prawie-dorosłą-i-odpowiedzialną Emmy. Na pewno nie pomaga w tym zamieszanie związane z oddaleniem się pewnego dnia od mamy w Ikei i bycie wywołaną przez głośnik, niczym 8-latka, a z drugiej strony otrzymanie następnego dnia pracy opiekunki i pełna odpowiedzialność za małego, sześcioletniego terrorystę. Nie jest też łatwo, kiedy twoja wychowawczyni nagle się wtrąca i mówi, że musisz się przestać zachowywać jak dziecko z przedszkola i ogłosić zawieszenie broni ze swoim odwiecznym wrogiem, Ditte.

Emmy wręcz nie może się doczekać straszliwie nudnych i deszczowych, a na dodatek spędzonych samotnie ferii wielkanocnych w Hejresø, podczas gdy mama i Matma-Mogens, który właśnie "wygrał" 52 tysiące koron po rozliczeniu podatku, wyruszają w romantyczną podróż do Miasta Świateł. Jej nastawienie zmienia się jednak całkowicie, gdy Mogens wypowiada słowa, które awansują go z pozycji kogoś-kto-przypadkowo-jest-tylko-facetem-mamy, do ligi możliwego-ojczyma: - Ale Ty też wybierasz się z nami, Emmy! Zarówno Ty, jak i Martin.

Kit i Emmy to najlepsze przyjaciółki: nierozłączne, najlepsiejsze, najbliższe najlepsze przyjaciółki. Albo przynajmniej tak myślała Emmy, jednak od kiedy Kit zaczęła chodzić z Jannickiem z ich klasy, zupełnie nie ma czasu dla Emmy. Wszystko kręci się tylko wokół Jannicka i bycia z nim, a Emmy zaraz dostanie szału. Emmy jest zmuszona znaleźć sobie nowe zajęcie, żeby wypełnić czymś cały ten czas, który kiedyś spędzała z Kit. Najlepiej, żeby było to coś trochę bardziej ekscytującego niż sprawdzian z matematyki i piknik z tatą, które czekają na nią tuż za rogiem. "Droga Kit.

Gdyby Emmy Leander Nielsen miała zrobić listę najgorszych rzeczy, jakie mogą zdarzyć się tej wiosny, to wyglądałoby to mniej więcej tak: 1) Zobaczyć jak najlepsza przyjaciółka zalewa się łzami nad złamanym sercem. 2) Być zmuszoną do spędzania czasu sam na sam z Ditte, która ostro przesadza z makijażem. I śmierdzi kwiatami czarnego bzu. 3) Poświęcić całe swoje urodziny: imprezę, prezenty, tort... WSZYSTKO... dla jednej, piekielnie drogiej i cudownej bluzki... po czym ją stracić. 4) Szkolny dzień sportu. 5) Brać udział w szkolnym dniu sportu.

W cukierni pani Hanny Bajadery można kupić najlepsze babeczki! Pewnego dnia ktoś podmienia składniki wypieków, przez co wyroby stają się niejadalne! Kto chce zrujnować dobrą sławę cukierni? To tajemnica, którą rozwiązać może tylko detektyw Lucjan Zagadka! W asyście swojej rezolutnej córki Lusi prowadzi śledztwo. Umiejętność dedukcji, logicznego myślenia i dociekliwość poprowadzą ich do sprawcy całego zamieszania! Pełną emocji historię ciekawie ilustrują zadziorne prace Marty Krzywickiej. "Różowe babeczki" to książka z serii "Poczytaj ze mną", skierowana do dzieci w wieku 3-7 lat.

Mały i niewymiarowy, za to bardzo sympatyczny mamut całe wieki spędził jako malowidło na ścianie jaskini. Ma już dosyć nudnego życia i postanawia zmienić miejsce zamieszkania. Schodzi ze ściany i rusza odkrywać świat! Na drodze czeka go wiele niespodzianek! Przygody małego mamuta do łez rozbawią dzieci i dorosłych. Książka autorstwa Agnieszki Frączek należy do serii "Poczytaj ze mną", skierowanej do dzieci w wieku 3-7 lat. Misją serii jest wprowadzenie dzieci w świat wiedzy o literaturze. Poprzez lekturę fascynujących opowieści najmłodsi czytelnicy poznają różne formy i gatunki literackie.